Viering in Taizéstijl met als thema: na de zomer maken we een nieuwe start. We mogen het vertrouwen hebben, dat we altijd weer opnieuw kunnen beginnen. Met muzikale begeleiding.

Hoe verhoudt de mens zich tot de schepping? In de natuur verloopt veel in cycli. Wat kunnen we daarvan leren over duurzaamheid. Hoe kunnen we de natuur doorgeven. We denken hierbij ook aan de titel van een boek: "Het Geluk van het Genoeg".

Stilstaan bij vergankelijkheid: maar ook doorgaan. Als je van mensen om je heen afscheid moet nemen, raak je een stukje van jezelf kwijt. De kostbaarheid van de herinnering houdt je overeind om je weg positief te kunnen gaan.

Elk jaar opnieuw krijgen we de belofte van een nieuw begin met Kerst en Pasen. Waar komt die behoefte aan dan nieuwe vandaan? Wat kunnen we zelf bijdragen aan 'de hemel op aarde'?

De lezing wordt verzorgd door prof. dr Paul Abels. Hij zal een voor Nederland unieke episode uit de Goudse kerkgeschiedenis toelichten. Het is de periode van de Goudse Vrijheid (1572-1618), toen de stad bekendstond als vrijplaats voor alle geloven. Het stadsbestuur hield principieel vast aan ‘vrijheid van geweten' en bood gastvrij onderkomen aan vele denkers die elders om hun opvattingen vervolgd werden.
Erasmus, en later Coornhert waren de grondleggers voor deze koers, die erop gericht was om zoveel mogelijk Gouwenaars samen te brengen in die ene grote parochiekerk, de Sint-Jan. Uiteindelijk maakte prins Maurits, dit jaar precies vierhonderd jaar geleden, onder dreiging van geweld een eind aan dit vrijzinnige beleid van het stadsbestuur en hielp een kleine groep streng gereformeerden aan de macht.

Prof. dr Paul Abels is Gouwenaar en schrijft als kerkhistoricus veelvuldig over de (kerk)geschiedenis van de stad. In het dagelijks leven is hij hoogleraar inlichtingenstudies en raadadviseur op het ministerie van Justitie en Veiligheid.

We zullen na deze lezing ook gepaste aandacht schenken aan ons vijfentwintig jarig jubileum!
Nadere informatie  over deze bijeenkomst wordt tijdig verspreid.

'Het is zaliger te geven dan te ontvangen'. Het lijkt er op dat mensen altijd willen ontvangen. Maar daar zijn grenzen aan. Als je afhankelijk bent van anderen is dat moeilijk te accepteren. Je wilt wederkerigheid in de relatie. Door het aanvaarden van
je afhankelijkheid, geef je anderen de mogelijkheid iets voor je te doen.

Het motto van carnaval lijkt wel 'Pluk de dag'. Het is ook het
begin van de veertig-dagentijd met als thema Memento Mori.
Vier het leven in goede en kwade dagen.

In het Aramees Onze Vader staat dat we de koorden van fouten los willen maken, zodat we kunnen omgaan met het verleden. Maar hoe pak je het aan als je jezelf iets niet
kunt vergeven; of een ander niet meer kunt vergeven.

Fysieke en ook spirituele bevrijding komen niet vanzelf. Je hebt mensen als engelen nodig om die te kunnen realiseren.

Het lijkt er op dat het goed met je gaat als je kunt zeggen dat je het druk hebt:je doet er toe. Geef jezelf tijd om de dingen eens te laten voor wat ze zijn en probeer dan het goede aardse te zien en ruimte te voelen.

Taizé-viering. In deze verhardende maatschappij is het belangrijk aandacht voor elkaar te hebben, naar elkaar te luisteren en respect te hebben voor elkaar.

Communiceren met mensen buiten de eigen kring. Volgens het Lied voor reizigers (Shirley Murray) is God onze reisgenoot en ontmoeten wij hem in de ander onderweg. Lezing: Barmhartige Samaritaan.

Allerheiligen, Allerzielen. 1 Kor. 13: 4-8a.
In deze viering is er aandacht voor de herinnering aan onze overledenen.

Internationale dag van de afschaffing van slavernij. Exodus, maar ook de modern economische uitbuiting. Bevrijding uit slavernij gaat vaak gepaard met geweld. Is dat acceptabel, gepast geweld?

De jaarlijkse lezing wordt dit jaar verzorgd door Prof. dr. Leo Lucassen.

Lucassen heeft een duidelijke mening. Zijn boodschap is, kortweg dat de veel gesignaleerde angst voor vluchtelingen ongegrond is. Deze angst komt volgens hem voort uit ongerustheid. Lucassen wil deze ongerustheid wegnemen. Hij is ervan overtuigd dat veel mensen zich onterecht laten leiden door de publieke mening, dat ”die buitenlanders nou eenmaal verkrachters en bijstandstrekkers zijn”. Daarmee komen de migranten onder een vergrootglas te liggen: als er één over de schreef gaat, wordt dat alle migranten aangerekend. Bij positieve verhalen gebeurt zoiets niet.

Leo Lucassen stelt dat migranten al eeuwen bijdragen aan de Europese cultuur in plaats van een bedreiging te vormen voor deze cultuur. We lijken vergeten te zijn hoe migranten en hun nakomelingen al sinds eeuwen positief bijdragen aan de veranderende Europese cultuur. Denk aan de religieus tolerante Zuid-Nederlandse meerderheid (!) in Leiden medio 1600. De angst voor het vreemde lijkt de voedingsbodem voor de ijver van de lidstaten en de EU om deze immigranten buiten hun grenzen te houden, zelfs als dat neerkomt op het letterlijk buiten boord houden en laten verdrinken van heel veel vluchtelingen. Organisaties worden gecriminaliseerd als ze reddingspogingen ondernemen. Velen voelen verontwaardiging bij deze gang van zaken, maar zien wel problemen bij slechte integratie getuige bijvoorbeeld indoctrinatie door salafistische scholen.

Lucassen stelt dat de meeste migranten net zo’n hekel hebben aan dit extremisme als autochtonen. We lijken vergeten te zijn hoe migranten en hun nakomelingen al eeuwen positief bijdragen aan de veranderende Europese cultuur. Daarvan zijn veel voorbeelden. Het stemt niet vrolijk dat deze zich steeds herhalende Europese geschiedenis van negatieve groepsuitsluiting zelfs bij Europese leiders niet bekend lijkt. Tijd om te spreken over migratie van mensen door de eeuwen heen.

Leo Lucassen is hoogleraar in Leiden en Directeur Onderzoek van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis.  

De bijeenkomst wordt muzikaal omlijst door Ellen Appünn (cello) en Martin van der Puijl (piano).

Toegang is vrij; er is een collecte voor de bestrijding van de kosten.

De datum is ook bekend als Maria Lichtmis. Maria kent vele namen en rollen, vooral onder katholieken: Mater Dolorosa, Moeder Gods, Troosteres, Zetel der Wijsheid, Sterre der Zee.  Zij wordt tegenwoordig meer gezien als het vrouwelijke aspect van het goddelijke. Zij is ook door de eeuwen heen een rolmodel. In deze viering kijken we wat dit voor ons kan betekenen.
Muziek: Stabat Mater.

Naomi en Ruth; vluchtelingen en migratie laten ons kennis maken met andere godsdiensten en visies op god. Maar is er wel zoveel verschil, of zijn er meer overeenkomsten dan we denken?

Palmpasen: Hij treedt voor het voetlicht. Het is dan een kwestie van herkennen / erkennen voor de omstanders en tijd voor Hem om uit de schaduw te komen.

Het herdenken op 4 en vieren op 5 mei beperkt zich al lang niet meer tot de Tweede Wereldoorlog. We zijn er ons van bewust, dat de waarde van vrijheid door generaties moet worden overgedragen. Niet alleen voor onszelf, maar ook in relatie met gewapende conflicten waar ook ter wereld. 

Wereldmilieudag , Groene theologie en groene kerken. De aarde behoort niet aan de mens, de mens behoort aan de aarde. Franciscus van Assisi.
Dit thema kan heel breed gezien worden, maar wij denken vooral aan de houding van de mens tegenover de natuur, het milieu, de aarde.

De schepping is één groot geheel. Dieren en mensen maken hier gelijkwaardig deel van uit. Mensen gebruiken dieren voor hun behoeften; dat gaat soms wel ver. Op welke manier kijken wij naar dieren en gaan hierin om met onze verantwoordelijkheid?

Mensen die niet meer bij ons zijn, leven in onze persoonlijke of collectieve herinnering voort: heiligen, leraren, familie en vrienden. Mensen ervaren hen soms nog als heel wezenlijk en dichtbij.

Delen is een belangrijk aspect van geloven. Aalmoezen voor de armen is een van de pijlers van de Islam. Ook de christelijke traditie kent deze zorg. Binnen het OIG wordt 'delen'op verschillende manieren gevierd en vorm gegeven.

Gezien de Corona-maatregelen heeft het OIG dit jaar geen januari-lezing.
Het thema is nog niet geheel bekend, maar zal waarschijnlijk aansluiten bij het thema van de lezing. De overdenking zal worden verzorgd door Paul Buijs, voorzitter  van de Raad van Kerken Gouda.
De viering zal op de normale begintijd worden gehouden.

Eenzaamheid en 'voltooid leven' zijn signalen dat mensen het gevoel hebben er niet meer bij te horen. er niet meer toe doen. De opdracht is duidelijk te maken dat zij gekend en gezien worden. Iedereen is waardevol!

Vrijwilligerswerk is een hoeksteen van de samenleving. Wij kunnen het als een (religieuze) opdracht ervaren, talenten zonder tastbare beloning ten bate van anderen gebruiken. Voldoening is je deel.

Deze viering gaat i.v.m. de corona-beperkingen niet door.

Jodendom, Christendom en Islam zijn verwante religies. De basis is gelijk, maar de (culturele of religieuze) verschillen zijn groot. Hoe leven we als broeders en zusters van een grote familie met elkaar.

Afsluiting van het jaarthema 'Samen leven'. Wij hebben vieringen gemaakt met alle mensen om ons heen, huidige en vroegere generaties; en het beheer van de schepping.
Bij een gezamenlijke (duurzame) maaltijd denken we verder na over hoe wij deze wereld voor toekomstige generaties in samenhang en met aandacht voor elkaar kunnen bewaren. Zelfs kleine veranderingen zijn daarin waardevol.

Samen verder; nieuwe start na een jaar afzondering. Een viering in de trant van Taizé.

Wij hopen op deze dag weer de eerste viering te houden na de strenge beperkingen i.v.m. Corona. Wij gebruiken daarbij wel nog steeds de Grote Zaal van Concordia, waarin we beter afstand kunnen houden.

Eenzaamheid en 'voltooid leven' zijn signalen van mensen die het gevoel hebben er niet meer bij te horen; er niet meer toe doen. Het is onze opdracht er aan te werken dat zij gekend en gezien worden. Elk mens is waardevol.

Er zijn veel mensen om ons heen; toch kennen we vooral de mensen uit onze eigen kring. Waardevolle ontmoetingen vind je juist misschien daarbuiten. Denk aan het verhaal van Jezus en de Samaritaanse vrouw bij de put.

In het kader van de veiligheid van de bezoekers van de vieringen van het OIG zal de december-viering helaas niet door gaan.

We mogen vertrouwen dat het Licht zal komen. We willen ons daar op voorbereiden. Het is ook een uitdaging voor willen zien door omstanders. Door ons open te stellen kunnen we zorgen het niet te missen.

In de viering willen we ons bezinnen op het delen in deze tijd. Mogelijk kunnen we afspraken maken hoe we regelmatig, dagelijks of wekelijks, contacten kunnen onderhouden om elkaar te inspireren.

Christendom en Islam zijn verwante religies. De basis is gelijk maar de (culturele of religieuze) verschillen zijn groot. Hoe leven we toch als broeders en zusters van een grote familie met elkaar?

Het herdenken op 4, en het vieren op 5 mei beperkt zich al lang niet meer tot de Tweede Wereldoorlog. We zijn ons er van bewust dat de waarde van vrijheid door generaties moet worden overgedragen. Niet alleen voor wat geweest is, maar ook in relatie tot de gewapende conflicten overal in de wereld.

Another world is possible (auteur William Fisher). het is al begonnen, merk je het niet. Rechtvaardigheid, maar ook tolerantie, elkaar waarderen ondanks verschillen.
Samen leven, ons thema voor dit seizoen, sluiten we hiermee af.

Viering in Taizé stijl. We gaan aan het begin van het nieuwe seizoen samen op weg. We luisteren naar muziek, zingen samen en zijn stil.

In de hele wereld zijn vrouwen, mannen en kinderen gedwongen om hun land te ontvluchten, of beslissen zij om elders een toekomst op te bouwen. Hun gedrevenheid is groter dan alle obstakels die voor hen opdoemen.

We willen allemaal graag de eigenheid van onze cultuur bewaren, maar is niet het verwelkomen van de ander een van de mooiste dingen die ons als mens is gegeven? Natuurlijk worden we door de komst van vreemdelingen voor complexe vragen gesteld. De instroom van migranten moet in goede banen worden geleid, maar hoewel het soms ook moeilijkheden oproept, kan het ook een kans betekenen.

Marja Griffioen is de voorganger in deze viering. Deze viering wordt mede voorbereid door Paul Prieckaerts en Willeke Vos.

Ouder worden kan van grote waarde zijn. Hoe kijk jij er naar en hoe ga je om met ouder worden op je levensreis. Hoe ziet jou toekomst er uit. Hoe kunnen ouderen van betekenis zijn, voor hemzelf maar ook voor de (nog) jongeren.

Allerzielen (2 nov.) Herinneren en herdenken. Kaarsjes aansteken en luisteren naar sfeermuziek. Terugkijken naar het verlies maar ook naar liefdevolle herinneringen en dat een plaats geven in de toekomst.

Een kind kijkt nog in vol vertrouwen rond. Dat vertrouwen raken wij vaak kwijt. Hoe kunnen we met vertrouwen in God kijken in de toekomst. Is er hoop omdat wij het Christuskind verwachten?

Dat is nu ook toevallig! Hoe vaak zeggen we dat niet als je wandelend door de polder iemand tegenkomt, die je lang niet hebt gesproken en die je juist even wilde bellen of opzoeken.

Voor de een is het inderdaad “toeval”; een ander denkt dat er een verband is tussen de wens iemand te spreken en die dan zomaar tegen te komen. Wat is dan het verband? Is de ontmoeting een gevolg van mijn wens iemand te spreken, of is de wens iemand te spreken het gevolg van de ophanden zijnde ontmoeting? Als je erover nadenkt zijn beide verbanden niet logisch, maar toch wil je niet loslaten, dat er wél een verband is. Dit wordt wel synchroniciteit genoemd.

Je moet afstemmen op een andere golflengte om dit te begrijpen. Kiemen van zo’n andere golflengte liggen in dromen, inspiratie, transcendentie-ervaringen. Hoe vaak hebben mensen niet een intuïtief gevoel dat wat er gebeurt, zo gepland is? Is er meer tussen hemel en aarde dan je kunt begrijpen?

Ook op andere terreinen is deze andere golflengte voelbaar. Soms ervaren mensen contacten met overledenen, dat ze worden aangeraakt, gekust of dat ze menen hun stem te horen. Deze contacten worden als betekenisvol ervaren. Is het toeval of wordt de wens vervuld om contact te houden tussen een overledene en de achterblijver?

Over dit soort vragen spreekt op 8 januari Rico Sneller bij het OIG.

Dr Rico Sneller, is betrokken bij de Mandeville Academy in Gouda en het Jungiaans Instituut in Nijmegen. Eerder doceerde hij wijsgerige ethiek, geschiedenis van de filosofie, metafysica en hermeneutiek aan de Leidse Faculteit Godgeleerdheid.

Meer informatie: www.ricosneller.nl.

Alles ontwaakt uit de winter. De lente herinnert ons aan de ongelofelijke kracht van de natuur maar ook van mensen om opnieuw te beginnen, steeds opnieuw geboren te worden.
Hoe vinden wij kracht en nieuwe moed.

Uitwerken door vrouwen.  Hebben vrouwen een speciale rol?
Vrouwen in de bijbel, in de geschiedenis van deze tijd. Hoe bepalen vrouwen mede de toekomst.
Bijbelplaatsen en spirituele teksten.

Palmzondag (9 en 10 april = Pasen). De intocht van Jezus in Jeruzalem. De betekenis van het lijden wat daarna komt, draagt ons om verder te gaan met hoop op vrede en toekomst.

Wat motiveert ons in ons geloof, wat geeft inspiratie om met moed verder te gaan op onze levensreis. Hoe en met wie vinden we troost en houvast in ons leven? We mogen dat delen met anderen.

Het wordt vakantietijd. Velen gaan op weg, met meer of minder mogelijkheden en -ook figuurlijke- bagage. Hoe raakt dat aan ons gevoelsleven en wat willen we doen met alle Goddelijke kracht die we mee mogen krijgen. Hoe kunnen we daar handen en voeten aan geven.

Taizé-viering: aan het begin van het nieuwe seizoen luisteren
we naar muziek en teksten.
Met elkaar zingen we Taizé-liederen en zijn we stil.

Het jubileumboekje uit 2013, getiteld „Een liefdevol mozaïek“
(Klaas Goudriaan) is nog steeds actueel. Degenen die
betrokken zijn bij het OIG vormen 10 jaar later nog steeds
een mooi geheel, bestaande uit mensen van verschillende
geloofstradities.

Wij mogen in deze viering degenen herdenken die ons zijn
voorgegaan. Een voorrecht om dat met elkaar te mogen en te
kunnen doen.

Zo komt tot rust. Vertrouw u aan de nacht,
te slapen gaat nu alles op aarde
en geef verloren wat uw hart bezwaarde,
langs verre stromen wordt het thuisgebracht ...
(Ida Gerhardt)

Opzij, opzij, opzij, we hebben ongelofelijke haast.
Alles moet steeds sneller. Vergelijk je ervaring eens als je per
trein een ander land bereikt of per vliegtuig.
Wat een verschil in beleving!
Gun jezelf het heilzame van even stilstaan ...

In deze tijd van het jaar ontdekken we met vreugde dat de
dagen meer licht laten zien: de accenten verschuiven. Het is
bijzonder hoe kunstenaars de gave hebben om de aandacht
naar een bepaald persoon of voorwerp te richten door te
spelen met licht. Iedereen en alles krijgt glans als er licht op
schijnt.

We hebben allemaal dezelfde achternaam: Van de Aarde.
Het opnieuw ontwaken van de natuur maakt ons blij en geeft
nieuwe hoop. Volgens Augustinus heeft Hoop echter twee
prachtige dochters: Woede en Moed. Woede, over de
situatie zoals deze is en Moed om er iets aan te veranderen.

Vijf mei doet ons natuurlijk denken aan de bevrijding na de
oorlog, maar er is ook een andere bevrijding: die van de geest.
In de Bijbel wordt beschreven hoe vijftig dagen na Pasen de
Heilige Geest wordt uitgestort. De apostelen spreken allen in
hun eigen taal maar alle aanwezigen kunnen het verstaan. Ze
zijn verbaasd maar er is ook een andere interpretatie mogelijk:
mensen mogen het zó verstaan als hun geest wil.

„Er is nog zomer en genoeg
wat zou het loodzwaar
tillen zijn,
wat een gezwoeg
als iedereen niet iedereen
terwille was, als
iedereen niet
iedereen op handen droeg“
(Judith Herzberg)

Een viering over levenskunst.

Bidden is ademen met je hart.
Bidden is kijken naar je wortels, naar je diepte, naar je Bron, naar het goede, dat we zoekend de Goede mogen noemen, God.
We zoeken verdieping door samen te luisteren naar muziek, te zingen en te bidden.

Wat is de roeping van je leven? Waar gaat je verlangen naar uit? Als je doet waar je hart ligt, ontwikkel je jezelf tot degene die je wilt zijn. Je kunt dan voor anderen en voor jezelf veel betekenen.

In deze maand missen we onze geliefden en denken we weer aan hen. We voelen het verdriet dat er altijd is. Kunnen we in deze tijd van dagen die korten toch het licht vast houden? Licht voor mensen die verdriet hebben. Licht voor mensen die onschuldig lijden. Licht voor onszelf waar we het niet meer verwachten. Allerzielen, licht dat nooit meer dooft.

Ook in moeilijke tijden worden er nieuwe dromen gezaaid over Licht in de duisternis. Een belofte van een kind dat komen gaat.

Wij mensen begrijpen elkaar steeds minder. Er is een sterke polarisatie aan het groeien. Soms lijkt het of we een verschillende taal spreken. Laten wij proberen weer naar elkaar te luisteren, de afstand naar de ander te overbruggen.

De lente staat bij uitstek symbool voor een nieuw begin. Kijk maar om je heen. De natuur ontwaakt langzaam uit haar winterslaap. De kale takken lijken nu nog te slapen, maar het spektakel staat op het punt om te beginnen. De eerste knoppen komen uit, en dan barst plotseling het feest los in een explosie van bloesem. Het oude is opgeruimd en maakt ruimte voor het nieuwe en geeft weer hoop. Bij de lente begint de cyclus opnieuw.

Licht en donker zijn twee kanten van onszelf. Ze behoren tot het leven en tot ons leven. We doen vaak wat ons het beste uitkomt zonder daarbij rekening te houden met anderen. Welke kant in onszelf geven we het meeste voeding? Welke keuze maken we? Hoe kunnen we op weg naar Pasen het Licht de ruimte geven en verspreiden?

Wij leven als vrije mensen. Vrij zijn betekent ook dat wij rust en vrede in onszelf vinden. We staan stil bij mensen die de vrede niet vinden. We wensen elkaar in deze viering vrede en alle goeds.

Heb je wel eens het gevoel dat je in je leven de vonk mist? Je verlangt naar meer vuur en warmte in je leven. Verhalen kunnen inspireren en aanstekelijk werken. Zoals het verhaal van Pinksteren. Waarvan raak jij in vuur en vlam?