Ik ben opgegroeid binnen de katholieke zuil. In de jaren 70 heb ik twee keer een week in Taizé door gebracht en daar werd ik geraakt door de oecumenische gedachte. Ik nam in Gouda o.a. zitting in een oecumenische werkgroep en volgde daarnaast met extra aandacht alles wat met Taizé te maken had. Zo bezocht ik vaak Taizé-vieringen en kwam ik ook terecht in de jaarlijkse Taizé-viering van het OIG. Daar werd ik, behalve door het karakter van Taizé, getroffen door de sfeer in de gemeenschap. Ik was nieuwsgierig geworden en ging vaker naar de vieringen van het OIG. Ik voelde me er hoe langer hoe meer thuis, het bijwonen van zo’n viering bracht me veel. Het op deze manier beleven van het samen bezig zijn met onze religieuze zoektocht in ons leven kwam voor mij zoveel dichterbij en werd veel persoonlijker dan andere vieringen die ik meemaak(te) . En dat beleven wordt nog intenser als ik betrokken ben bij het voorbereiden van een viering. Ook de andere activiteiten die we met elkaar doen, zoals gespreksavonden of avonden rondom poëzie, vind ik heel inspirerend.