Toen ik na ongeveer dertig jaar weer in Gouda ging wonen, vond ik niet gelijk mijn weg in het kerkelijk leven. Er was het een en ander veranderd en ik was ook veranderd.  Door toeval ontmoette ik enkele betrokkenen bij het Oecumenisch Initiatief Gouda.
Dat toeval bleek een gelukkig toeval te zijn; zij vertelden mij iets over het OIG en ik kreeg het gevoel dat ik daar zou kunnen vinden wat ik elders niet vond. Het was Gouds, het was Oecumenisch en het was een Initiatief! Dat sprak me aan, vooral het oecumenische en het feit dat het een initiatief was, dat klonk fris en enthousiast.

Dat klonk niet alleen zo, het was zo. Ik maakte kennis met een groep betrokken en bevlogen mensen, die dit initiatief al zeventien jaar zin en gestalte gaven. Ik ging naar de maandelijkse vieringen, ik ontdekte de mogelijkheid om mijn ‘religieuze gevoelens’ te toetsen en te delen, ik zag hoe harmonieus gedachtegoed uit andere wereldgodsdiensten toegevoegd kon worden aan mijn traditionele kennis.

Het OIG is voor mij verrijkend, inspirerend en bindend. Een paar keer werkte ik mee aan de voorbereiding van een viering. Zo’n voorbereiding vraagt inspiratie en wat onderzoek, het is activerend, je gunt iedereen de ervaring die het gezamenlijk voorbereiden oplevert. Je voelt verbondenheid, je leert je gedachten te verwoorden en te delen met de andere voorbereiders en je verdiept je in teksten waarin je je niet zo intens zou verdiepen als je ze ‘gewoon’ las. Je realiseert je wel dat je nu hoort bij een ‘doe-het-zelfgemeenschap’, maar ik zie dat volstrekt als winst voor mijn leven.

Ik wens het OIG toe dat het nog tot in lengte van jaren mensen zal inspireren.

Overgenomen uit het Jubileumboekje, Een liefdevol mozaïek.