Wouter den Ouden

OIG: een leerschoolWouter den Ouden

Vrijwel vanaf de eerste voorbereidende bijeenkomst van het OIG was ik erbij betrokken. Komend uit Hoorn was ik heel verbaasd dat de kerken in Gouda rond 1990 voor de nieuwe wijk Goverwelle niet gezamenlijk iets vernieuwends gingen opzetten. Zelfs in de 50-er jaren werd in Bussum – waar ik opgegroeid ben – al een kerk gebouwd zodanig dat alle christelijke denominaties ervan gebruik zouden kunnen maken.  Mijn ambitie was om met het OIG een verbindende schakel tussen de kerken tot stand te brengen.

In de praktijk liep het anders. Hoewel de samenwerking met de kerken goed liep, bleef het OIG iets extra’s tussen de verschillende kerken. Voor mij betekende het dat ik de ruimte kon nemen om een eigen geloofsweg vorm te geven, daarbij ondersteund en geïnspireerd door andere kerngroepleden. Niet de theologie en daarbij behorende dogma’s stonden meer centraal. Wel het zoeken naar woorden om geloofservaringen te delen met anderen. En misschien nog wel belangrijker: te zoeken naar rituelen om die ervaringen te delen. Op het ogenblik denk ik dat de beste manier om het goddelijke te omschrijven alleen maar stilte kan zijn. Maar in een viering zijn woorden toch wel gewenst.

De verschillende deelnemers aan de vieringen van het OIG zijn allen op hun manier met dezelfde zoektocht bezig. Door elkaar in vieringen mee te nemen, leren we veel van elkaar. Misschien is het Joods begrip “lernen” de beste omschrijving. Door samen na te denken over religieuze teksten en maatschappelijke ontwikkelingen, met gedachten tegen elkaar uit te spreken en naar elkaar te luisteren, komen we  een stapje verder in de zoektocht. Waarbij we weten dat we de waarheid nooit zullen vinden, hoogstens een antwoord waar ik (een tijdje) mee verder kan. Ondanks de verschillen kunnen we als groep een gezamenlijk gedragen beeld naar buiten brengen. Alles kan in de OIG-vieringen, mits iedereen maar vanuit een eerlijke houding een viering vorm wil geven.

Ik hoop dat het OIG dit podium kan blijven bieden en als een hechte groep zich kan blijven ontwikkelen met ruimte voor ieders persoonlijke beleving.

Overgenomen uit het Jubileumboekje, Een liefdevol mozaïek. (geactualiseerd in 2023)